Repolo crudo? Pois si. e non está mal.
Chámanlle os yankees "colesaw" ou "ensalada de col", pero vale igual unha col cerrada que un repolo. Eu fíxena cun pouco de repolo "corazón de boi" que saquei da cortiña para que non mos paparan os vermes, ou o que fose.
INGREDIENTES
- Repolo ou algún tipo de col similar (mellor que cerren como o repolo).
- Unha zanahoria
- Unha ceboleta
- Mahonesa, unhas 4 cucharadas sopeiras
- Mostaza, unhas 3 cucharadas
- Vinagre, unhas 4 cucharadas
- Medio vaso de leite
- Limón
- Sal (esquecín poñelo para a primeira foto)
TEMPO:
Uns 20 minutos.PREPARACIÓN:
As cousas por orden. Para empezar, a salsa desta ensalada pode facerse de formas moi distintas, aínda que normalmente todas levan unha base de mahonesa e mostaza. Hai quen lle bota "crema agria" ou similar, pero eu en algún sitio vin como facer unha aproximación, e xa non a comprei.
O método é botar medio vaso de leite, deixar que se poña da temperatura ambiente se estaba na nevera, e botarlle un chorro de zumo de limón. Como unha cucharada sopeira debería bastar. En 5-10 minutos o leite córtase, e xa pode usarse.
Logo, podemos empezar a picar as verduras. Pode facerse cun coitelo facendo unha xuliana moi, moi fina, ou usando aparatos. Como a min me regalaron o accesorio "relador" da batidora, foi o que usei. Probablemente outro día o faga co coitelo, pero ten que ser moi fino, porque se non o repolo crudo faise algo forte de máis.
Despois de relar as verduras (uns 5 minutos entre pelar a zanahoria e ceboleta, e relar todo na máquina) podemos comprobar se o leite se cortou co limón. Se é así, está ben.
Poñemos nun bol pequeno 4 cucharadas de mahonesa, 3 de mostaza, unha pizca de sal, e 4 cucharadas de vinagre blanco (o tinto deixaría un color algo raro, máis que nada). Revolvemos ben, engadimos o leite cortado, e mezclamos ben todo. Quedará unha textura parecida á da foto.
E xa está. Volcamos a salsa na ensaladeira das verduras, e revolvemos ben.
Complicado, eh! :)
Esta podería ser unha presentación.
E esta, outra. Tiña por aí unha rodaxa de salmón. Fíxena á plancha, e púxena "de guarnición" da ensalada... con unha folla de perexil e todo. A ver se non me denuncia Arguiñano por copión.
Hala, que aproveite. E non fagades moita dunha vez, ou non mezcledes a salsa polo menos. Aínda que desta vez a min me quedou un pouco e para a cena estaba boa, outras veces quedaba algo pachucha e non era moi agradable.
Comentarios
Publicar un comentario